فضای تبلیغات تئاتر تنگ و تاریک است

در این یکسال اخیر تئاتر «صفر تا صفر» چندین بار در کرج به روی صحنه رفته است. نمایشی که با زبان کمدی از یک حقیقت تلخ سخن می گوید. داستان از این قرار است که مردی قصه روزهای تکراری خودش را بارها و بارها تکرار می کند و قصد دارد با این کار خودش را تبیه کند. این شخصیت نماد همه انسان هایی است که در جامعه دچار تکرار شدند و  این بار  کمدی موقعیت صفر تا صفر از نگاه  «سعیده نی باقلی»  تا 18 تیر در آموزشگاه سینمایی آنک  کرج اجرا خواهد شد. 

 

 

کارکتری که دیالوگ  ندارد

 

نمایشنامه نویس و بازیگر «صفر تا صفر» می گوید: این متن    برگرفته از یک نمایشنامه ای بود که سال82 تحت عنوان « زندگی تو خالی» مطالعه کردم از آن پس  ایده نگارش صفر تا صفر به سرم زد. بعد از آن  احساس کردم نمایشنامه ویژگی های منحصر به فردی دارد که می توان به آن پرداخت. بنابراین ایده نوشتن اجرایی شد و آن را  تبدیل به این اثر نمایشی  کردم.

 

«رضا رباط جزی» درباره متن این نمایش اضافه می کند: متن نمایشنامه در عین سادگی حرف اصلی بشر را ( تنهایی و  تکرار ) با زبان  کمدی به زبان می آورد ، تلاش من در نوشتن   این اثر  این بود که آن را به سمت کمدی موقعیت  نزدیک کنم از همین رو  کلام را  از بازیگر اصلی گرفتم.  

 

وی درباره نقش آفرینی در این نمایش  می گوید: زمانی که  یک بازیگر  با کارکتری که دیالوگ ندارد روبرو می شود  چالش مهم تری از یک نقش به سراغش می آید که باید با  زبان اندام آن را به مخاطب نشان بدهد.  این نقش علی رغم  ساده بودن  بازی پیچیده و عمیقی دارد و تلاش من به عنوان بازیگر این است که لایه های زیرین  کارکتر را بیشتر منعکس کنم.  و یک حقیقت تلخ را به شیوه فانتزی و کمدی ارائه بدهم.   

 

این بازیگر در پاسخ به این سوال که این نمایش چندین بار است که در شهر کرج اجرای عموم داشته است ، می افزاید:زمانی که  یک اثر نمایشی  تولید می شود با 10  شب اجرا عموم دفترش بسته می ماند در صورتی که برای هر بار اجرا تمرینات طولانی و وقت زیادی صرف تولید کار می شود، از آنجایی که یک نمایش برای مخاطب بر روی صحنه می رود و تولید می شود اجراهای بیشتری از یک اثر لازم است.  

 

وی درباره اینکه چرا در این اجرا کارگردانی «صفر تا صفر » را بر عهده ندارد، می گوید:فکر می کنم می توان این اثر را  با نگاه های متفاوت کارگردانی کرد  و من دوست داشتم صفر تا صفر با جهان بینی یک نفر دیگر بر روی صحنه برود. 

 

این هنرمند درباه ویژگی یک تئاتر مردمی که مخاطب آن را دوست داشته باشد،می افزاید: فکر می کنم تئاتری که مردم بتوانند با آن  ارتباط برقرار کنند  و صرفا جنبه سرگرمی نداشته نباشد  و برای مخاطب  قابل قبول باشد.

 

وی در پاسخ به این سوال که برای جذب مخاطب و بحث اطلاع رسانی چه اقداماتی انجام داده است ، می گوید: تبلیغات که  به صورت میدانی انجام می شود، دلیل آن هم  هزینه های بالا است. متاسفانه سالهاست هنرمندان از نبود فضای تبلیغاتی آسیب  می بینند. مسئولان هم  تا کنون هیج اقدامی انجام ندادند حتی   بیلبوردی  به هنرمندان اختصاص داده نمی شود ، به نظر می آید مدیران بیشتر درباره هنر و هنرمند حرف می زنند تا عمل و حمایت.بنابراین ما هم مجبور هستیم به تبلیغات سینه سینه و مجازی بسنده کنیم تا آنکه بخواهیم چشم انتظار حمایت مدیران باشیم.  

 

 

وی می افزاید: تئاتر البرز فاصله بسیار زیادی با مردمی شدن  دارد و  این ضعف من هنرمند  و مسئولان بوده است که در کلان شهری مثل شهر کرج و با وجود استعداد های فروان همواره با نبود حمایت،نبود امکانات درست و درمان روبرو هستیم. همین مسئله هم اغلب منجر به کوچ هنرمندان افتخار آفرین شهرمان شده است . 

 

کارگردانی کار دشواریست 

 

کارگردان این اثر در پاسخ به این سوال که از چه زمانی وارد عرصه تئاتر شده است می گوید: سال  83  در دانشگاه ساوه یک گروه نمایشی تشکیل دادیم که در جشنواره دانشجویی حضور پیدا کرد.  بعدها پس از تحصیلات دانشگاهی دوباره به کرج بازگشتم  و با هنرمندان زیادی آشنا شدم. از آن پس  فعالیتم در این زمینه  شروع شد اما مدتی به دلیل ادامه تحصیل از هنر نمایش فاصله گرفتم. 

 

«سعیده نی باقلی» می افزاید: سال 95  به عنوان مدیرصحنه در جشنواره استانی فعالیت ام به صورت جدی آغار شد و در همان سال برای ادامه کار به «رباط جزی» معرفی شدم.  این فعالیت ها باعث شد در سال گذشته نمایشنامه «دیلان» به نویسندگی « ندا قربانیان»را در جشنواره نمایشنامه خوانی خانه تئاتر  البرز کارگردانی کنم و اتفاقات خوبی برایش افتاد. آخرین فعالیتم در این زمینه، در نمایش «سه قطره»  به کارگردانی « رباط جزی» بود که  به عنوان دستیار کارگردان نیز حضور داشتم. 

 

وی می گوید:  این نمایش دومین تجربه  کارگردانی من است که تجربه های با ارزشی بدست آوردم. به نظرم   کارگردانی  کار دشواریست، از انتخاب متن  تا  انتخاب شیوه اجرایی و از همه مهم تر هدایت بازیگر که جزو دغدغه های او می شود.  خلق یک اثر خوب بعد از انتخاب یک متن خوب ، کارگردانی درست و دغدغه مند  است تا مفهوم مهمی را به تصویر تبدیل کند . 

 

این کارگردان اضافه می کند: نمایشنامه صفر تا صفر در گذشته توسط  رباط جزی در کرج اجرا شد.از همین رو دوست  داشتم  تجربه ارائه ایده های جدید را با این نمایش داشته باشم . از طرفی قرار است خودم را با این کار در جشنواره استانی امسال محک بزنم.  

 

وی می افزاید:  کارگردان مهمترین نقش را  در خلق یک اثر دارد زیرا اجرای  نمایشنامه نیازمند یک توانایی است که باید از فیلتر نگاه  یک فرد خلاق منعکس شود. پس در این مسیر کارگردان باید علم و شناخت کافی داشته باشد. از جامعه و محیط پیرامونش خبر داشته باشد، تاریخ را بداند و از همه مهم تر مدیریت را بلد باشد.  

 

این کارگردان ادامه می دهد:  متن این نمایش در نگاه اول ساده به نظر می رسد اما زمانیکه   وارد لایه های زیرین  متن می شویم ، می بینیم که  یک نفر که در ناکجا آبادی  گیر کرده است و   هرروز کارهایی را  تکرار و  تکرار می کند . این داستان یک خطی  جامعه ماشینی را نشان می دهد که  انسان ها شبیه رباط شدند،  این تکرار روزمره گی ها  اگر نا آگانه انجام شود در زندگی جامعه بشری یک آسیب جدی تلقی خواهد شد. شخصیت این نمایش  نماد تک تک ما انسان ها است.