هنوز صدای هنر شریف تئاتر به گوش مردم نرسیده

کارگردان « داشتی عاشقونه باهام حرف میزدی» به خبرنگارتئاتر البرزگفت:  از آنجایی که  همیشه به دنبال سوژه های روز در مورد آسیب های اجتماعی  هستم، نمایش «داشتی عاشقونه باهام حرف میزدی» هم از دل  همین معضلات بیرون می آید و با تحقیقاتی که انجام دادم متوجه آمار طلاق هایی شدم  که به خاطردنیای  مجازی اتفاق می افتد  و رو به افزایش است بنابراین  تصمیم گرفتم در این باره  نمایشنامه ای بنویسم. 

«علی بابایی» می افزاید: داستان نمایشنامه در مورد   شخصیت های پوچ و دروغین دنیای مجازی و دلبستگی هایی که ریشه آنها پوچ هستند پیش می رود.  کارگردانی این نمایش به صورت  رئال اتفاق می افتد اما طراحی صحنه آن  در فضای غیر از رئالیسم، خیلی خاص و جذاب طراحی شده است.  

او اضافه می کند: دو نفر از بازیگران «رویا جزینی» و «امیر رضا ملکی»  از بازیگرای گروهم هستند و با شناخت قبلی انتخاب شدند. خانم «سمانه شعاعی» هم بعد از تست به عنوان بازیگر جدید به گروه اضافه شدند

بابایی در پاسخ به این سوال که برای اطلاع رسانی این اثر در کرج چه اقداماتی انجام داده است می افزاید: اجرای نمایش داشتی عاشقونه باهام حرف می زدی از 30 آبان در پلاتوی حیاتی مهر آغاز شد و قرار است  تا 9 آذر به روی صحنه باشد.  تبلیغات ما هم قبل از شروع اجراها به صورت مجازی و کلامی به مردم معرفی شده اما متاسفانه  تبلیغات تئاتر در استان به شدت  ضعیف است و هنوز صدای هنر شریف تئاتر به گوش خیلی از همشهری ها نرسیده است.

این کارگردان در مورد فروش نمایش های که تاکنون در کرج به روی صحنه برده است می افزاید: این نمایش دهمین تجربه کار من در زمینه تئاتر است و باید بگویم که  فروش نسبت به فضایی که تئاتر  کرج دارد و سایر کارها موفق بوده است  و این به خاطر جلب اعتماد تماشاگران ثابت  بود  اما به طور کلی، کرج خیلی  از فضای حرفه ای دور است و هنرمند خیلی نمی تواند درآمد زایی کند. 

عشق جنون آمیزی  به  هنر تئاتر دارم 

«رویا جزینی» یکی از بازیگران این نمایش که دارای مدرک لیسانس بازیگری تئاتر، فوق لیسانس کارگردانی از دانشکده هنر و معماری  تهران است  و بازی  در نمایش های زندگی «ضربدر سه»، «پشت شیشه ها»، «باران»، «باغ آلبالو»،«عشق شفا بخش»، «قویتر»، «اطلسی های لگد مال شده»،«چیزی شبیه یک بختک طولانی»،«عشق لرزه» را در کارنامه هنری خود دارد. او درباره مشکلات و دغدغه بانوان فعال در این عرصه می گوید: در حرفه ما عدم امنیت شغلی بسیار آزار دهنده است. البته این مشکل شامل زنان و مردان می شود  اما خوب طبیعی است  زنان در حوزه هنر با مشکلات بیشتر و جدی تری جمله مخالفت خانواده ها،برخی از محدویت ها و  درک نشدن آنها. زنان  با وجود تمام این محدودیت ها همچنان جنگجویانه در این عرصه فعال هستند و پیش می روند. 

وی در پاسخ به این سوال که چطور با وجود این کم لطفی و محدویت ها همچنان این مسیر هنری را ادامه می دهد  و انگیزه او برای کار تئاتر چیست اضافه می کند: خب متاسفانه ناملایمتی ها و کم لطفی ها در تئاتر بسیار زیاده است و تنها  عنصری که باعث  ادامه دادنم می شود عشق جنون آمیزی  که به تئاتر دارم. صحنه برای من بهترین و آرامبخش ترین جای دنیاست و  بزرگ ترین و بهترین دغدغه من بازیگری و خود  تئاتر است.

جزینی درباره نقشی که در این نمایش ایفا می‌کند می افزاید: من در این نمایش نقش شخصی به اسم سحر را  بازی می‌کنم. سحر زنی است  که به هر قیمتی می خواد از ایران مهاجرت کند او سرکش و بلندپرواز است. این کارکتر  بسیار برایم نقش چالش برانگیزی  بود زیرا از  یک جای نمایش ما  وجه دیگی   از شخصیت سحر را می بینیم. این دوگانگی در رفتار او برایم  خیلی جذاب بود.