جشنواره مقاومت چراغ تئاتر را روشن نگه داشت
برای هر وجب این خاک«تن‌ها»داده‌ایم

علیرضا معروفی فعالیت خود را در حوزه تئاتر از سال 89 با کارگردانی نمایش «قرمز و دیگران» در کرج شروع کرد و «زمستان 66» را به عنوان دومین اثرش روی صحنه برد. «گندم»، «تعطیلات» ، «هنوز تموم نشده» و «رقص شب تاب‌ها» را هم در کرج کارگردانی کرد و با نمایش «عقیم» به تهران آمد. این نمایش را در حوزه هنری و تالار محراب روی صحنه برد و رتبه اول نویسندگی و کارگردانی در بیست و چهارمین جشنواره ملی لاله‌های سرخ اندیمشک را برای «عقیم» به‌دست آورد. در سال 98 نمایش «شکم» را نوشت و کارگردانی کرد و شهریور همان سال این نمایش را در تالار قشقایی مجموعه تئاترشهر به صحنه برد. جایزه اول نویسندگی و کارگردانی را از نهمین جشنواره استانی البرز برای «شکم» دریافت کرد. او در آخرین حضورش با نویسندگی و کارگردانی نمایش «تن‌ها» در جشنواره تئاتر مقاومت شرکت کرد و در این دوره از جشنواره رتبه نخست کارگردانی را کسب کرد. آنچه پیش روی شماست گپی کوتاه با این هنرمند البرزی است:

علیرضا معروفی درباره ایده اولیه خلق نمایش «تن‌ها» به خواندن یک کتاب اشاره کرد و گفت: من سال 97 کتابی به نام «سرباز کوچک امام» خواندم که درباره خاطرات مهدی طهانیان بود. این رزمنده در 13 سالگی  اسیر شده و 4 صفحه از این کتاب مرا به شدت متاثر کرد و همان‌جا ایده نمایش «تن ها» شکل گرفت. اسفند 98 نمایشنامه را نوشتم که قصه 8 اسیر است که برای تخلیه اطلاعات، سه روز در یک سلول کوچک یک در یک متری در استخبارات عراق نگه داشته شده‌اند.
نفر اول کارگردانی جشنواره مقاومت، دلیل شرکتش در این جشنواره را مفهوم خود واژه مقاومت دانست و ادامه داد: واژه مقاومت با کلیت نمایش«تن‌ها»  هم‌خوانی دارد و من تلاش کردم اثرم را در جایی ارائه بدم که دیده شود. جشنواره مقاومت محفل مناسبی بود که این نمایش را به عنوان یک اثر بدیع ارائه کنم.
او درباره تولید این نمایش افزود: «تن‌ها» برای اولین بار در جشنواره تئاتر مقاومت اجرا شد اما این نمایش صرفا برای جشنواره تولید نشده‌است. هرچند که به عنوان نمایش برگزیده به سی و نهمین جشنواره بین‌المللی فجر معرفی شده و اگر تایید شود آنجا هم اجرا خواهیم داشت و من و گروهم تمام تلاشمان را می‌کنیم تا اجرایی با کیفیت‌تر و بی‌نقص داشته باشیم اما از همین حالا به فکر اجرای عمومی هستم چون باور دارم در نهایت تئاتر برای مردم است نه برای جشنواره .
معروفی به اهمیت اندیشمندی در هر نمایش اشاره کرد و گفت: من در تمام آثارم سعی کردم شعار ندهم  و اگر حرفی می‌خواهم بزنم به صورت دیالوگ در دهان بازیگر نگذارم، بلکه مخاطب از تماشای تمامی نمایش من و مواجهه با مجموعه موقعیت‌ها به تفکر وادار شود. وقتی تماشاگر با «تن‌ها» مواجه می‌شود پس از پایان نمایش دست‌کم باید به این فکر کند که برای وجب به وجب خاک این کشور تن داده شده و علت نامگذری نام نمایش هم همین است. آدم‌هایی از شیرین‌ترین مایه حیاتشان یعنی تن و جان گذشتند تا این خاک حفظ شود. تن گذاشتند تا وطن بماند. حالا ما برای خاکی که اینگونه حفظ شده باید چه کنیم. در بعد دیگر هم می‌خواستم اسارتمان در این دنیا را نشان بدهم. ما در این قالب محدود جهان اسیر هستیم. در کل من همیشه اعتقاد دارم تئاتر باید اندیشه داشته باشد و به مخاطب انتقال بدهد ولی یادمان باشد که  اندیشه با شعار خیلی فرق می‌کند.
علیرضا معروفی برگزاری جشنواره مقاومت را در روند رو به رشد تئاتر کشور موثر دانست و افزود: هر جشنواره ویترینی برای ارایه آثار است. در فراخوان هفدهمین جشنواره تئاتر مقاومت هم آمده بود، آثاری به این جشنواره راه پیدا می‌کنند که تازه و بکر باشند و تا کنون هیچ کجا اجرا نشده باشند. همین شرط باعث شد آثار جدید با موضوع دفاع مقدس تولید شود. اگر در بخش صحنه ای 25 اثر داشتیم در واقع با 25 تولید جدید در تئاتر کشور در حوزه مقاومت مواجه بودیم . 
وی تجربه اجرای آنلاین جشنواره تئاتر مقاومت را تجربه ای قابل قبول ارزیابی کرد و گفت: این جشنواره به خوبی نشان داد که می‌شود تئاتر را به صورت آنلاین اجرا کرد. هرچند که به طور قطع فیلم نمایش در ارتباط با مخاطب تئاتر، تاثیر اجرای زنده را نخواهد داشت ولی در شرایط موجود که چاره دیگری نبود، خداروشکر این جشنواره تعطیل نشد و در قالب پخش مجازی به بهترین شکل برگزار شد . چون تعطیل شدن آن باعث می‌شد هنرمندان زیادی کارشان از رونق بیفتند و این جشنواره کمک کرد چراغ تئاتر روشن بماند.

علیرضا معروفی درباره مسئولیت کسب رتبه نخست در جشنواره گفت : گرفتن جایزه در جشنواره مسئولیت ایجاد می‌کند چون به هرحال تعداد زیادی مخاطب و هنرمند و هیات داوران نمایش را دیده‌اند و با 24 اثر دیگر مقایسه کرده اند و به من لطف داشتند. من در آینده باید اثری خلق کنم که از «تن‌ها» بهتر باشد و جهان‌شمول تر باشد. هیچوقت با گرفتن رتبه در هیچ جشنواره‌ای این باور را نداشتم که من بهترین هستم و از دیگران برترم، بلکه نگاه من به دریافت جایزه  تنها تشویق شدن است. کارم دیده شده و تشویق شدم که از این به بعد آثار بهتر و کامل‌تری تولید کنم. در همین جشنواره مقاومت، هنرمندان بزرگ و نام‌آشنای این حوزه حضور داشتند و من افتخار داشتم با آن‌ها رقابت کنم، هنرمندانی مثل خانم لیلی عاج، خانم مریم منصوری و دوستان عزیزم مرتضی شاه کرم و رضا بهرامی... و برای من کسب این رتبه تنها یک تشویق بوده است و نه چیز دیگری.
وی به دغدغه همیشگی اش درباره موضوع جنگ اشاره کرد و گفت: قلمم را همیشه جایی به کار گرفتم که دغدغه‌ام بوده، جنگ دغدغه من است.  نه تنها جنگ بلکه هر مقوله ضد انسانی و ضد اخلاقی. در «عقیم» و «هنوز تمام نشده» هم به موضوع دفاع مقدس پرداختم. من جنگ را ندیدم اما خانواده و کشورم درگیرش بودند و در این موضوع احساس مسئولیت دارم و اگر روزی از من به عنوان هنرمند حوزه دفاع مقدس نام ببرند، باعث افتخارم است. 
علیرضا معروفی درباره برنامه‌های آینده‌اش گفت: در حال حاضر یک فیلنامه کوتاه نوشته‌ام و تصمیم دارم وارد مرحله تولید شوم و همزمان روی طرح یک نمایشنامه به اسم «انسولین» کار می‌کنم ولی الان مهم‌ترین دغدغه من اجرای عالی و تاثیرگذار نمایش «تن‌ها» در جشنواره فجر و اجرای عموم این نمایش است.
وی در پایان از دبیرجشنواره حمید نیلی تشکر کرد که در این شرایط سخت کرونایی مقاومت کرد تا جشنواره مقاومت برگزار شود و افزود: از توحید معصومی و امیرحسین شفیعی سپاسگذارم که دلسوزانه تلاش کردند و عادل جلیلی رییس خانه هنرمندان استان البرز تشکر می‌کنم که بی هیچ چشمداشتی بسیار در تولید این نمایش به من و گروهم کمک کرد و فضای تمرین در اختیارمان قرار داد.