جشنوارۀ فجر فرصتی است برای آشنایی با آخرین دستاوردهای تئاتر در ایران

علی بابائی متولد 1367 در کرج، کارشناس کارگردانی سینما و عضو انجمن سینمای جوانان ایران است. وی نمایشنامه های: چیزی شبیه یک بختک طولانی، بعضیارو باید دورادور دوست داشت، به خاطر بابا، در این گورخانه زنانی زندگی میکنند، سلبریتی، داشتی عاشقونه باهام حرف میزدی، جمعه، دوشان تپه، یکی مثل من، پج پچه های پستوی عمارت حاج احمد وکیل و... را به رشتۀ نگارش در آورده و کارگردانی نمایش های: چیزی شبیه یک بختک طولانی، بعضیارو باید دورادور دوست داشت، به خاطر بابا، دوشان تپه، مانی، منوی هشتم و داشتی عاشقونه باهام حرف میزدی را در کارنامۀ خود داشته است. وی علاوه بر کارگردانی و نویسندگی به حرفۀ بازیگر هم پرداخته است و در نمایش های: بعضیارو باید دورادور دوست داشت، چیزی شبیه یک بختک طولانی، جمعه و چرا نازی پرواز کرد به ایفای نقش پرداخته است. متنی که در ادامه می خوانید مشروح گفتگو با این کارگردان جوان البرزی است. علی بابایی با نمایش «بعضیا رو باید دورادور دوست داشت» از استان البرز به دبیرخانۀ چهلمین جشنوارۀ تئاتر فجر معرفی شد، به همین بهانه خبرنگار ایران تئاتر در البرز با او گفت و گویی انجام داده که در ادامه می‌خوانید:

انتخاب به عنوان برگزیده تئاتر استان و معرفی به دبیرخانه جشنواره چه اعتباری برای شما به ارمغان آورد و آیا مسئولیت شما را در قبال ارتقا تئاتر استانتان سنگین کرد یا خیر؟
همیشه دغدغه آسیب‌های اجتماعی را داشته‌ام و در کارهایی که تولید کردم به طور تخصصی به آسیب‌های مختلف جامعه پرداخته‌ام. از این به بعد هم این وظیفه برای بنده و گروهم سنگین‌تر شده چون چشمهای بیشتری منتظر تولید کارهای بعدی و با کیفیت بهتر،از گروه ما هستند.

به طور کلی اهمیت راه یابی به جشنواره بین المللی فجر برای هنرمندان شهرستانی را چطور ارزیابی می‌کنید؟
خب جشنواره فجر بزرگ‌ترین رویداد تئاتر کشور است و هنرمندان تئاتر علاقۀ زیادی دارند تا نمایشهای خود را در جشنواره‌های بزرگتر محک بزنند تا تجربه‌های بزرگتری کسب کنند و اثر خود را مقابل چشم مخاطبان پایتخت نشین بالاخص اساتید این حوزه به نمایش بگذارند. از این رو مطمئنا حضور در جشنوارۀ فجر برای تمامی تئاتری هایی از اهمیت خاصی برخوردار است.

اگر به جشنواره تئاتر فجر راه پیدا کردید در زمان حضور چه مطالباتی دارید؟
مطمئنا جشنوارۀ فجر فرصت خوبی است تا بتوان با ایده‌ها و آخرین دستاوردهای تئاتر در استان‌های مختلف آشنا شد. همچنین حضور اساتید به نام حوزۀ تئاتر در این جشنواره در قالب کارگاه‌ها و دوره‌های آموزشی،فرصتی است که شاید در زمان‌های دیگر دست ندهد. برای همین فکر می‌کنم اگر شرایطی فراهم بشود که گروه‌های شرکت کننده در این رویداد بتوانند اجراهای شرکت کنندگان دیگر را نیز ببینند و در دوره‌های آموزشی جشنواره شرکت کنند،این امر می‌تواند تأثیر زیادی در پیشرفت گروه‌های شرکت کننده داشته باشد. همچنین برگزاری جلسات نقد اصولی با حضور منتقدین برجستۀ تئاتر می‌تواند راهگشای جامعۀ تئاتر باشد.در آخر فکر می‌کنم جشنوارۀ فجر باید بستری باشد برای کمک به اجرای عموم آثار شهرستان‌ها در پایتخت.